รถแลนด์โรเวอร์ Apollo 15 ลงจอดบนดวงจันทร์เมื่อวันที่ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2514
บนพื้นผิวดวงจันทร์ที่มีสภาพแวดล้อมที่ซับซ้อน ยานสำรวจดวงจันทร์จะต้องมีน้ำหนักเบาและกะทัดรัดที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้มีอัตราส่วนเทอะทะและต่ำตัวลดเกียร์ใช้กับยานพาหนะเชื้อเพลิงเป็นเรื่องยากที่จะตอบสนองความต้องการได้อย่างเห็นได้ชัด
ดังนั้นลดฮาร์มอนิกด้วยมวลน้อย ประสิทธิภาพการส่งผ่านข้อมูลสูง และความแม่นยำสูง เริ่มได้รับการยกย่องจาก NASA และในที่สุดก็ถูกนำไปใช้กับรถแลนด์โรเวอร์ Apollo Lunar ในปี 1971
รถแลนด์โรเวอร์ดวงจันทร์น้ำหนัก 210 กิโลกรัมขับเคลื่อนด้วยไฟฟ้าทั้งหมด โดยมีมอเตอร์ขับเคลื่อนอิสระสี่ตัวติดตั้งอยู่ และชุดขับเคลื่อนสี่ชุดตัวลดฮาร์มอนิกใช้ในการควบคุมความเร็วของมอเตอร์
ในวงแหวนโลหะที่มีฟันภายใน ให้ใส่วงแหวนยืดหยุ่นที่มีระยะฟันเท่ากันแต่มีฟันน้อยกว่า แล้วใส่เครื่องกำเนิดคลื่นรูปวงรีที่มีลูกปืนกลิ้งแบบยืดหยุ่นอยู่ภายในวงแหวนทั้งสามส่วนนี้ประกอบด้วยกตัวลดฮาร์มอนิก.
เมื่อมอเตอร์ขับเคลื่อนเครื่องกำเนิดคลื่นให้หมุน จะทำให้เกิดการเสียรูปอย่างยืดหยุ่นของเฟืองอ่อนบนวงแหวนรอบนอก ซึ่งเป็นไปตามการหมุนในรูปวงรีด้วยจากนั้นแกนยาวของล้อที่มีความยืดหยุ่นจะถูกบีบและสอดเข้าไปในร่องฟันของล้อแข็งของวงแหวนรอบนอกเพื่อให้กลายเป็นสถานะที่ตาข่ายเต็ม
กระบวนการประกบกันของวงแหวนเฟืองทั้งสองนี้เป็นวงแหวนเฟืองที่ยืดหยุ่นได้โดยมีฟันจำนวนเล็กน้อยกลิ้งอยู่บนวงแหวนเฟืองแข็งที่มีฟันจำนวนมากเนื่องจากฟันที่อยู่ด้านหน้าจุดประกบกันของเฟืองแบบยืดหยุ่นจะค่อยๆเคลื่อนไปข้างหน้าโดยสัมพันธ์กับร่องฟันที่แข็งของวงแหวนรอบนอก ฟันเฟืองแบบยืดหยุ่นจะถูกดันกลับโดยร่องฟันในระหว่างกระบวนการประกบกัน
โดยสรุปแล้วความสำเร็จในการบูรณาการของตัวลดฮาร์มอนิกยานสำรวจดวงจันทร์อพอลโลในปี 1971 ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญในประวัติศาสตร์การสำรวจอวกาศระบบขับเคลื่อนน้ำหนักเบา กะทัดรัด และมีประสิทธิภาพนี้ช่วยให้รถแลนด์โรเวอร์สามารถสำรวจพื้นผิวดวงจันทร์ได้อย่างแม่นยำและเชื่อถือได้นวัตกรรมการออกแบบและการประยุกต์ใช้ตัวลดฮาร์มอนิกไม่เพียงมีส่วนทำให้ภารกิจ Apollo 15 ประสบความสำเร็จเท่านั้น แต่ยังเป็นหนึ่งในองค์ประกอบหลักของหุ่นยนต์อีกด้วย
คุณสามารถรับข้อมูลเพิ่มเติมได้จากเครื่องจักร Reach:sales@reachmachinery.com
เวลาโพสต์: May-31-2023